یاد دارم در غروبی سرد سرد                  می گذشت از کوچه ما دوره گرد

           داد می زد:کهنه قالی می خرم                دست دوم جنس عالی می خرم

             کاسه و ظرف سفالی می خرم              گر نداری کوزه خالی می خرم

          اشک در چشمان بابا حلقه بست            عاقبت آهی کشید بغضش شکست

          اول ماه است و نان در خانه نیست           ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

              بوی نان تازه هوشش برده بود                اتفاقا مادرم هم روزه بود

             خواهرم بی روسری بیرون دوید                 گفت:آقا سفره خالی می خرید؟